تلسکوپ فضایی هابل تصویری ترسناک از سرنوشت خورشید ثبت کرد - وبلاگ تپلینک

به گزارش وبلاگ تپلینک، در آستانه هالووین، ناسا با یاری تلسکوپ فضایی هابل، تصویری ترسناک از یک ستاره گرفته که به وسیله غبار و دوده احاطه شده است و سرنوشت نهایی خورشید را نشان می دهد.

این طور به نظر می رسد که این ستاره که یک غول سرخ پیر به نام سی دابلیو لئونیس (CW Leonis) است، در تار عنکبوتی به رنگ نارنجی گرفتار شده است. این تصویر نشان می دهد که پرتوهای ستاره به کربن دوده ای اطراف ستاره، که سوخت آن رو به سرانجام است، نفوذ می نمایند.

ناسا با انتشار این تصویر در آستانه هالووین نوشت: کربن در هسته ستاره به عنوان یک فرآورده اضافی همجوشی هسته ای فراوری می گردد.

این آژانس اضافه کرد: هر کسی که شومینه دارد، می داند که دوده آزاردهنده است اما کربن پرتاب شده به فضا، مواد خامی را برای تشکیل ستارگان آینده، سیارات و شاید حتی حیات فراهم می نماید.

CW Leonis نزدیک ترین ستاره کربنی به زمین است و در فاصله تقریبی 400 میلیون سال نوری از ما می درخشد که حدود 100 برابر فاصله نزدیک ترین منظومه ستاره ای یعنی آلفا قنطورس است. این ستاره در مرحله آخر زندگی خود واقع شده است و از همجوشی هیدروژن در هسته، مانند آنچه در خورشید روی می دهد، به همجوشی آن در لایه های بیرونی رسیده است.

به گفته ناسا این مرحله از زندگی یک غول سرخ عمر دوباره می دهد. مطالعه چنین ستارگانی بعلاوه می تواند به ما امکان دهد تا رفتار خورشید را در اواخر عمرش، میلیاردها سال دیگر، پیش بینی کنیم. خورشید هم اکنون هیدروژن را در هسته خود به عنوان سوخت مصرف می نماید اما در زمانی بسیار دورتر هیدروژن آن تمام می گردد و ستاره آغاز به فروپاشی خواهد نمود.

در نهایت دمای پلاسما یا گاز بسیار داغ اطراف هسته بالا می رود و باعث می گردد تا هیدروژن یک بار دیگر در لایه های بیرونی ستاره دچار همجوشی گردد و توانایی خورشید را برای فراوری گرما افزایش دهد. در نهایت سوخت ستاره سرانجام می یابد، لایه های گاز آن از بین می رود و یک هسته سرد را بر جای می گذارد که با نام کوتوله سفید شناخته می گردد.

با توجه به اینکه CW Leonis نسبتا به ما نزدیک است، اخترشناسان می توانند آن را با جزئیات بالا آنالیز و درباره شیوه برهم کنش ستاره با محیط خود اطلاعات بیشتری کسب نمایند. سپس این امکان را دارند که نتایج به دست آمده را به ستارگان دورتر که هابل ممکن است با جزئیات کم تری بتواند آن ها را آنالیز کند، تعمیم دهند.

هابل در طول 20 سال گذشته، چندین بار این ستاره را مطالعه نموده است. ناسا در این زمینه گفت: ساختار پیچیده درونی پوسته ها و کمان ها ممکن است به وسیله میدان مغناطیسی ستاره شکل گرفته باشد. مشاهدات دقیق هابل از CW Leonis در طول دو دهه گذشته، بعلاوه توسعه رشته های مواد پرتاب شده به اطراف ستاره را نشان می دهد.

هابل و رصدخانه های دیگر بعلاوه دریافته اند که پرتوهای نور CW Leonis حداقل در 15 سال گذشته از نطر درخشندگی یا روشنایی ذاتی، در نوسان بوده اند. اگرچه هنوز علت دقیق معین نیست اما این تغییرات سریع ممکن است به علت تغییر در ساختار غبار اطراف ستاره باشد که باعث می گردد نور آن در طول زمان، از جهات مختلف بتابد.

عکس کاور: ستاره CW Leonis از نگاه هابل

Credit: ESA/Hubble, NASA, and Toshiya Ueta (University of Denver), Hyosun Kim (KASI)

منبع: Space