شیرینی های نوروزی را بشناسید - وبلاگ تپلینک

به گزارش وبلاگ تپلینک، شیرینی های سنتی نوروز، شناسنامه و هویت فرهنگی هر استان است که با گذشت زمان بعضی از آن ها منقرض، بعضی دیگر به عنوان میراث ناملموس ثبت ملی شده و بعضی هم به خارج از کشور صادر می گردد.

به گزارش وبلاگ تپلینک، یکی از رسم های نوروز و سال نو، دیدوبازدیدهای نوروزی است. آشنا و فامیل به بهانه سال تازه به یکدیگر سر می زنند و برای هم آرزوی سالی خوش دارند. در هر منطقه از ایران نیز آیین های مختلفی برای میزبانی مرسوم است که از جمله آن ها، فراهم کردن شیرینی هایی سنتی برای پذیرایی از مهمانان هاست. در گذشته هر خانواده ای شیرینی سنتی شهر خود را برای نوروز می پخت، اما امروز بسیاری از خانواده ها شرینی های محلی را از شیرینی فروشی ها تهیه می نمایند که این رویه به انقراض بعضی خوراک ها و شیرینی های سنتی منجر شده است. با این حال هنوز مردمی هستند که در روستاها به مناسبت فرا رسیدن نوروز شرینی های سنتی تهیه می نمایند و به استقبال مهمان هایشان می روند.

تعدادی از این شیرینی های سنتی که به مناسب نوروز و جشن ها تهیه می گردد، در لیست آثار ناملموس کشور نیز به ثبت رسیده اند، که در ادامه به بعضی از آن ها اشاره می گردد:

کلوچه زابلی و نان تافتون سیستانی

صفورا کلانتری کارشناس ثبت اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان درباره شرینی های سنتی نوروز در این استان به ایسنا گفت: کلوچه زابلی یکی از شیرینی های محبوب مردم سیستان و بلوچستان است که در گذشته معمولاً برای عید نوروز تهیه می شده، اما در حال حاضر در همه مراسم ها و جشن ها تهیه می گردد. کلوچه زابلی در دو نوع خرمایی و ساده و به شکل مثلثی پخت می گردد که البته نوع خرمایی آن محبوبیت بیشتری دارد. این شیرینی به علت دارا بودن خرما و رازیانه , خواص مفیدی برای بدن دارد. کلوچه خرمایی گرچه در گذشته تنها در میان مردم سیستان رواج داشت، اما رفته رفته با مهاجرت سیستانی ها و انتقال آن به منطقه ها دیگر این خوراک لذیذ و مغذی مورد اقبال سایر هموطنان نیز نهاده شد.

او افزود: نان تافتون نیز به عنوان یکی ازمهم ترین نان های سیستان و بلوچستان و عضو مهم سفره نوروز این استان محسوب می گردد. این نان محلی با شماره 959 در تاریخ چهارم بهمن سال 1391 در لیست آثار ملی به ثبت رسیده است. برای پخت نان تافتون، آرد تهیه شده را خیسانده و به صورت خمیر در می آورند و ورز می دهند. پس از این که خمیر آرد تهیه شد، مدت زمانی را می گذارند تا خمیر به اصطلاح ورز آید. بعد از این که خمیر آماده پخت شد، آن را به صورت گلوله های بزرگی به وزن یک کیلوگرم که در اصطلاح به آن زواله گفته می گردد، آماده می نمایند و بعد آن را شکل می دهند و داخل تنور که به گویش محلی تندور گفته می گردد، می گذراند.

شرینی های سنتی مازندران در نوروز

طوبی اصانلو مسئول پژوهش مردم شناسی و میراث معنوی استان مازندران نیز در گفت وگو با ایسنا، درباره خوراکی های این استان در نوروز گفت: مازندرانی ها برای نوروز، چند روز مانده به سال نو اندازه زیادی برنج را خیس می نمایند و بعد از شستن منتظر می مانند تا به حالت نیمه خشک برسد و بعد برنج ها را آرد می نمایند که به این آرد برنج دنکو می گویند. با این آرد حلوا و یک نان محلی به نام کماج پخت می نمایند. از دیگر خوراکی های خوشمزه نوروز در مازندران بهادونه است که از برنج پخته و خشک شده و در تابستان درست می گردد. بعلاوه شیرینی دیگری به نام پِشتِ زیک و نان تنوری ریز از دیگر خوراکی های نوروزی استان مازندران است.

کِلَرِه، نان محلی همدانی ها

فریبا نعمتی کارشناس ارشد گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان نیز شرینی کِلَره را به عنوان شیرینی سنتی نوروز استان همدان معرفی کرد و گفت: نان کِلَرِه (kelareh) یکی از شرینی های سنتی استان همدان است که در روستای چشمه قنداب شهرستان اسدآباد تهیه می گردد. روستای چشمه قنداب در 17 کیلومتری شهر اسدآباد قرار گرفته است. معیشت مردم این روستا بر اساس کشاوزی است و به زبان کُردی صحبت می نمایند. نان شیرین یا کلوچه را در زبان کردی کلره می گویند که از قدیم تا به امروز در منازل در تنورهای خانگی پخته می گردد . امروزه نیز این رسم در روستا متداول است البته قابل ذکر است که در بیشتر روستاهای اسد آباد این نان را برای جشن و اعیاد مانند نوروز می پزند. قدمت نان کلره که با شماره ثبت 2800 به تاریخ نوزدهم دی ماه 1401 به ثبت رسیده است، از گذشته تا به امروز در روستاهای اسد آباد به بیش از 200 سال می رسد.

او افزود: معیشت مردم روستا بر اساس کشاورزی و دام است و مردم بیشتر محصولات را خودشان تهیه می نمایند. چشمه قنداب یکی از شاخص ترین روستاهای شهرستان اسدآباد است که بافت سنتی خود را از لحاظ معماری و فرهنگی حفظ نموده است و ازجمله این که همه خانه ها دارای تنور گلی پخت نان هستند و مانند گذشته نان را در تنور می پزند. یکی از رسوم زیبای این روستا پخت نان کلره برای ایام عید و جشن ها به ویژه عروسی هاست. زنان روستا معمولا قبل از ایام عید تعداد زیادی نان کلره یا کلوچه را برای پذیرایی از مهمانان و یا عیدی دادن به بچه ها می پزند و در سبدهای چوبی نگهداری می نمایند.

سه شیرینی سنتی خراسان جنوبی

فریبا کاهنی مسئول پژوهش مردم شناسی و میراث معنوی استان خراسان جنوبی درباره شرینی های نوروزی استان خراسان جنوبی به ایسنا شرح داد: شیرینی سنتی کله کنو از شرینی های نوروزی استان خراسان جنوبی است که از گذشته با دو دانه شاهدانه و کنجد و با خرما برای پذیرایی از مهمانان نوروزی پخته می شده و به علت داشتن شاهدانه که در گویش خراسان جنوبی (کنو kenow) خوانده می گردد، این شیرینی هم به نام کله کنو معروف است. چنانچه کنو را با خرما درست نمایند به آن کله کنو (kale kenow) و اگر کنجد را با خرما درست نمایند به آن کله کنجد می گویند.

او ادامه داد: شستن و پاک کردن کنجد و کنو(شاهدانه) و بعلاوه درست کردن آن ها یکی از کارهای مخصوص نوروز در روزهای آخر اسفند است. این شیرینی بسیار سالم، مقوی و خوشمزه است و در شب های سرد زمستان و شب چله نیز استفاده می گردد. بعلاوه به عنوان سوغات در بسته بندی های مناسب به دیگر استان های کشور و خارج از کشور صادر می گردد. بنا بر گفته محلی ها قدمت این شیرینی به بیش از 150تا 200 سال می رسد و مهارت سنتی پخت شیرینی کله کنو و کله کنجد به شماره 2684 و تاریخ هشتم آبان 1401 در لیست ملی میراث ناملموس به ثبت رسیده است.

مسئول ثبت میراث معنوی استان خراسان جنوبی با معرفی یکی دیگر از شیرینی های سنتی خراسان جنوبی گفت: در استان خراسان جنوبی نوع دیگری از شیرینی را به نام نون رووَرکِردِه (Nonru var kerde) برای ایام نوروز تهیه می نمایند. نون رووَرکِردِه شیرینی بسیار مقوی و مغذی است و از آرد، گلاب، گردوی کوبیده شده، هل سائیده، زنجبیل، شیره انگور و پودر دارچین تهیه می گردد. از گذشته خانواده ها در اواخر اسفند این شیرینی را یا خودشان تهیه می کردند و یا از افرادی که کارشان تهیه شیرینی خانگی بوده، خریداری می کردند و با این شیرینی از مهمانان نوروزی پذیرایی می کردند. این شیرینی بیشتر در شهرهای بیرجند، طبس، فردوس و بشرویه پخت می گردد و هم اکنون به دیگر شهرستان ها و استان های همجوار به عنوان سوغات ارسال می گردد. این شیرینی دارای سابقه بسیار طولانی و قدمتی بیش از 150 سال است و البته همچنان مورد استقبال مردم از نسل جوان تا پیر است. نون رووَرکِردِه با مواد طبیعی و در دسترس و بعلاوه بدون هیچ گونه وسیله خاصی فراوری می گردد. مهارت سنتی پخت نون(نان) روورنموده به شماره 2685 در هشتم آبان 1401 به ثبت ملی رسیده است.

کاهنی با بیان این که شیرینی سنتی نان لوله نون لوله non lule بیرجند یکی دیگر از شیرینی های استان خراسان جنوبی است، افزود: این شیرینی بسیار مالی و با صرفه است و بعلاوه درتمام اوقات سال تهیه و مصرف می گردد ولی در نوروز بیشتر خانواده های بیرجندی این شیرینی را برای پذیرایی از مهمان دارند. با توجه به مصاحبه از سالمندان و بزرگان قدمت آن به بیش از 150 سال می رسد و هنوز هم مورد استقبال مردم است. نان لوله یکی از شیرینی های اصیل مردم بیرجند است که به وسیله زنان بیرجندی تهیه می گردد. این شیرینی بسیار لذیذ و خوشمزه از مواد اولیه آرد، تخم مرغ، شکر و بعلاوه برای عطر و مزه آن از گلاب، هل ساییده و زعفران استفاده می گردد. این شیرینی را با قالبی از جنس چُدن با دسته های بلند، پخت می نمایند و به گفته ریش سفیدان قالب این شیرینی در دوران خاندان علم از روسیه وارد شده است. طرز تهیه آن به این شکل است که قالب را روی چراغ یا گاز می گذارند و از مایع تهیه شده داخل قالب می ریزند و بعد از پخت، نان را همان طور که داغ است به شکل لوله می پیچند. مهارت پخت شیرینی سنتی نون لوله(نان لوله) بیرجند به شماره 2486 و تاریخ نهم آذرماه 1400 در لیست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است.

قرابیه تبریزی ها

علی فلسفی میاب مسؤول ثبت میراث ناملموس آذربایحان شرقی نیز قرابیه را به عنوان یکی از شیرینی های نوروزی آذربایجان شرقی معرفی کرد و به ایسنا گفت: قرابیه یکی از شیرینی های مجلسی آذربایجان شرقی است. این شیرینی با سابقه بیش از 100 سال در تبریز تهیه می گردد، درگذشته در خانه ها به مناسبت های ملی و مذهبی خصوصا نوروز در تبریز تهیه می شده است و در حال حاضر هفتاد هشتاد سالی است که در کارگاه های شیرینی پزی و به وسیله قنادان ماهر تبریزی تهیه و در قنادی ها عرضه می گردد. در جشن ها و عید نوروز کمتر خانواده ای در تبریز پیدا می گردد که این شیرین را تهیه نکند و یکی از ارکان سفره نوروز در تبریز است. قرابیه با این که امروز در کارگاه ها تهیه می گردد اما روش تهیه آن سنتی و پایبند به روش گذشته است. مهارت تهیه شیرینی قرابیه 21دی ماه سال 1400 به شماره 2516 در لیست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است.