فرهنگ مسافرت به طریق هیچهایک - وبلاگ تپلینک

به گزارش وبلاگ تپلینک، سفر رفتن یک مقوله بسیار جذاب و پرطرفدار است، اما سفر هم مانند هر جریان دیگری دارای آداب و رسوم به خصوصی است که دانستن و رعایت بعضی نکات، مهم و لازم است. مشاهده بعضی رفتارها از سوی مسافران و کوله گردها و بعضی جو دادن ها و دیدگاه ها به سفر بهانه نوشتن این مطلب شد. در ادامه به چهار نکته مهم درباره سفر می پردازم.

حامد الماسی گردشگر ایرانی، طی یادداشتی به آداب مسافرت به طریق هیچهایک پرداخته و نکاتی را که مسافران باید در فرهنگ جامعه میزبان مراعات نمایند، گوشزد نموده است.

اگر پشتوانه اقتصادی دارید و قرار است مدت کوتاهی زندگی بی قید و شرط را تجربه کنید؛ سفر کنید و طبیعت را آنگونه که هست، لمس کنید. پیشنهاد می گردد هرچه سریع تر انجامش بدهید و قدم بزرگی در زندگی بردارید و در ادامه می بینید که تاثیرش حتی شاید تا مدت های طولانی روی کیفیت زندگی تان احساس می گردد! اما اگر با دیدن یکی دو فیلم ارزشی غریزه پیش تاریخی تان فعال شده و عشق به طبیعت خواب را از چشمانتان ربوده نباید فراموش کنید کجاییم؟ ما در ایران هستیم ممکن است عشق به طبیعت و سفر مدتی چشم ما را روی انواع دشواری ها ببندد و با تحمل سختی ها عاشقانه ادامه دهیم، اما در ادامه سرخورده شدن و به بیهودگی رسیدن نیز احتمال دارد.

اگر جوانی اروپایی را ضمن مسافرت هامان ملاقات کردیم و دیدیم بی قید و بی برنامه قصد دنیاگردی و دنیا بینی دارد، یک سری پیش زمینه ها و حداقل های زندگی به صورت پایه برایش فراهم است. اگر در کشورهای توسعه یافته یکی می گوید: من می خواهم میلیونر شوم و دیگری می گوید که به پولدار شدن به عنوان هدف فکر نمی کنم و ترجیح می دهد فلان کار را که دوست دارد دنبال کند، این حقیقت دارد.

شاید این گفته ها در ایران، افغانستان یا عراق، مسخره به حساب بیاید و کسی که حتی صادقانه بگوید که دنبال پولدار شدن نیست و ترجیح می دهد دنبال عشق اش به هنر یا هر چیزی برود، حرفش را باور ننمایند. چون همه آن مقدمات از پیش مشخص شده در کشورهای توسعه یافته، بر دوش فرد فرد جامعه است؛ بنابراین پول داشتن و پس انداز معمولا جز برنامه های اصلی زندگی در کشورهای درحال توسعه یا توسعه نیافته است. (بعضی افراد از این قواعد مستثنی هستند که روی صحبت های من با آنها نیست.)

هیچهایک و سفر رفتن با کمترین هزینه

واژه هیچهایک در ایران تا حد قابل قبولی بر سر زبان ها افتاده و حالا بخش اعظمی از مردم با این واژه و کلیاتی ناقص از این سبک جابه جایی آشنا هستند. شاید به جرات بگردد گفت که غالب اهالی سفر و سفر دوستان ایرانی این موضوع را می شناسند.

اگرچه هستند کسانی که سفر می نمایند و هنوز هیچهایک جزء برنامه های سفرشان است، تمام قواعد زندگی را در هم میشنمایند، ساده و زیبا طی طریق می نمایند و از زندگی به معنای واقعی لذت می برند، اما نبود بستر مناسب برای هرگونه مقوله وارداتی به ویژه مقولات فرهنگی مرا بر آن داشت که در این باب هم مشاهده گر صرف نباشم.

اگر عاشق سفری؟ و پول کافی نداری؟ چه چیز بهتر از همچین فازی! شروع کن و با آدم ها و ماشین هایشان همراه شو و کم هزینه به عشق سفرت برس و حالش را ببر اما رعایت ادب، خوش صحبت بودن، خاطره گویی، گاهی دادن یک هدیه، یعنی فرهنگ سازی!

اما اگر پول کافی داری و فقط دنبال یک تجریه جدیدی! می خواهی بدانی دوره گردا چطور زندگی می نمایند، بک پکر بودن (بک پکرها گردشگرانی هستند که با یک کوله پشتی حاوی ملزومات، سفری را شروع می نمایند. مدت این سفر به خود گردشگران، برنامه و توان آن ها مربوط می گردد و گاهی تا چندین ماه ادامه پیدا می نماید) و ریسک هیچهایک را می خواهی تجربه کنی، بد نیست در زمان ناهار یا شام، همسفر جاده ات یا راننده ای را که اعتماد نموده و ریسک نموده و سوارت نموده میهمان کنی یا در هر زمانی به یک نوشیدنی دعوتش کنی.

کم کردن یکنواختی جاده با گپ و گفت برای خود و راننده قطعا واجب است و فرق میان رابطه بر اساس پول با رابطه ای از جنس اعتماد و شروع دوستی در همین نکات است؛ به نظرم. هندزفری گذاشتن و خوابیدن کار درستی نیست. راننده احتمالا به هدف هم صحبت شدن ترمز نموده است.

احترام به میزبانان فرهنگی، محلی ها و ساکنان مقصد سفر

احتیاط و رعایت ادب و خود نگهداری غالبا باید از سوی مسافر باشد. اینکه مسافر با دیدن فرهنگ ها و آداب مختلف، همیشه پذیرش یک چیز متفاوت برایش راحت تر است تا یک محلی که ممکن است تمام چیزهای متفاوتی که دیده باشد همین من مسافر کوله به دوش باشد.

احترام به خرده فرهنگ ها از اصول مهم سفر است. باید همیشه با فرض اینکه محلی ها پذیرش هر چیزی را ندارند، رفتار کنیم. شاید یک رفتار عادی برای من یک بی احترامی به میزبان باشد. زیبایی و انگیزه سفر همین تفاوت هاست آنها را بشناسیم.

سفر می کنیم که ببینیم

دیدن یعنی پذیرفتن. سختی می کشیم، سختی توقع را کم می نماید. تفاوت ها را می بینیم. پس پذیرش بالا و توقع پایین و احترام به تفاوت ها سفر را زیباتر و همراه با آرامش بیشتر می نماید. مشاهده گر باشیم و بی قضاوت. سفر کنیم که زمین بهتر بچرخد.