شناسایی و مستندسازی 120 کتیبه فارسی در بنگلادش
به گزارش وبلاگ تپلینک، ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، شناسایی و مستندسازی 120 کتیبه فارسی در بنگلادش صورت گرفت.
مرتضی رضوانفر (مجری طرح و عضو هیأت علمی پژوهشگاه) با اشاره به اینکه در دوران اسلامی کتیبه های بنایی از لحاظ کیفی و محتوایی به دلایلی از بسامد بسیار بیشتری نسبت به گذشته در کشورهای شبه قاره برخوردارند، به تشریح مهمترین این دلایل پرداخت.
او گفت: بدون شک قدسی ترین هنر اسلامی، خوشنویسی و کتیبه نگاری است؛ نقشی که شمایل نگاری، نقاشی و مجسمه سازی برای عینیت بخشیدن به کلام الهی در معماری هندویی ایفا می نماید، کتیبه و خوشنویسی نیز در معماری اسلامی ایفا می نماید، زیرا به علت کراهت و منع بعضی هنرهای تصویری، در برهه ای از تاریخ دوران اسلامی، خوشنویسی این نقش را برعهده میگیرد و عطف به آن، زمینه پیدایش و تنوع خطوط و هنرهای تزئینی پس از اسلام فراهم می گردد.
رضوانفر با بیان اینکه فتوحات اسلامی و ساخت بناهای مختلف مانند مسجد، خانقاه، مقبره، تکایا و مدارس دینی با معماری اسلامی یکی دیگر از دلایل رونق کتیبه در این دوران است اضافه نمود: نهایتا دلایل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مانند توسعه عرفان و تصوف اسلامی تاکید بر شناسنامه دار کردن بنا با کتیبه های بلاغی و اخلاقی برای تبلیغ دین با بهره بردن از متن یا ترجمه آیات، روایات، اذکار و اشعار را میتوان یادآور کرد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اظهار کرد: هم اکنون هیچ محقق یا سازمانی به مشخصات فنی و محتوایی کتیبه های فارسی در دنیا خصوصا بنگلادش دسترسی ندارد و حتی یک لیست ساده از این مواد پژوهشی موجود نیست، کتیبه ها به دلایل مختلف اقلیمی و حفاظتی در معرض خطر جدی قرار دارند و چه بسا اگر تصویری از آنها تهیه و مشخصاتشان مستند نگردد، مانند بسیاری دیگر نابود شوند و هیچ اثری از آنها به آیندگان نرسد.
او با اشاره به اینکه بعضی از دستاوردهای این طرح می تواند بعنوان اکتشاف فرهنگی معرفی گردد گفت: با توجه به امضای تفاهم نامه میان رایزنی فرهنگی و گروه باستان شناسی دانشگاه دنیاگیرنگر، تعداد زیادی از دانشجویان در شهرهای خود، محله به محله به جستجوی کتیبه های عربی، اردو و فارسی پرداخته بودند لذا آدرس های زیادی در اختیار داشتیم و باید اذعان کرد این پروژه یک کار گروهی و حرفه ای تلقی می گردد.
این پژوهشگر پیرامون شناسایی و مستندسازی 120 کتیبه فارسی در بنگلادش توضیح داد: نکته قابل توجه اینکه با توجه به ارائه نشدن گزارش و مقاله درباره کتیبه های فارسی و معماری مشترک در ایران، خوشبختانه تعداد بسیار زیادی کتیبه های فارسی یافت شد که بعضی از آنها کشف بسیار با ارزشی محسوب می گردد و می تواند زمینه پژوهش های بسیاری در حوزه ایران شناسی در بنگلادش باشد.
او گفت: بعلاوه ارائه نتایج این پژوهش می تواند بخشی از تاریخ بنگلادش را بعنوان دومین کشور پر جمعیت دنیا اسلام روشن و نقش زبان فارسی، عرفان ایرانی و هنرهای ایرانی در شکل گیری تاریخ دوره اسلامی بنگلادش نمایان کند.
رضوانفر اضافه نمود: آنالیز کتیبه های مستند شده می تواند به روشن شدن بعضی موارد تاریک در تاریخ مشترک ایران و بنگلادش نظیر تاریخ و نحوه ورود زبان فارسی و فرهنگ ایرانی به بنگلادش، تحلیل محتوای متون کتیبه ها به منظور تاثیر آرا و افکار عرفای ایرانی، نقش زبان فارسی در توسعه اسلام، طبقه بندی آثار ادبی، مذهبی، عرفانی، اجتماعی و سیاسی و وزن بخشی هر یک از موارد، تحلیل هنری خطوط بکار رفته در کتیبه ها و معماری مشترک و گستردگی و پراکندگی آثار و شیوه زمام داری حکام مسلمان در منطقه ها مختلف یاری کند.
او با اشاره به فعالیت های انجام شده با هماهنگی رایزنی فرهنگی و درخواست گروههای فارسی طی این پژوهش، به سخنرانی در دانشگاه های چیتاگنگ، راجشاهی و برگزاری کارگاه آموزشی در رایزنی فرهنگی- داکا اشاره نمود و گفت: آنالیز و مستندنگاری کتیبه های موزه ملی، موزه رانگپور، موزه دانشگاه چیتاگونگ و موزه راجشاهی در این پژوهش انجام شد.
او با اشاره به اینکه در مجموع نزدیک به 120 کتیبه شناسایی و مستند شده، توضیح داد: شهر داکا و اطراف آن دارای بیشترین کتیبه های فارسی مربوط به دوره گورکانیان و بعد از شهر داکا، شهر راجشاهی و روستاهای اطراف آن، بعلاوه شهر بندری چیتاگونگ و رانگپور دارای بیشترین کتیبه فارسی است.
او با بیان اینکه مردم بنگلادش خصوصا قشر تحصیلکرده جایگاه مهمی برای فرهنگ و مردم ایران قائل هستند، گفت: همراه با کتیبه ها و معماری مشترک، تعداد بسیار زیادی سکه، سند، نسخه به زبان فارسی در بنگلادش وجود دارد که می تواند زمینه همکاری های مشترک قرار گیرد.
رضوانفر در خاتمه اضافه نمود: جدای از میراث مادی، تعدادی از مواریث ناملموس مشترک نیز در این کشور احصاء شد و هر یک می تواند زمینه تهیه پرونده های ثبت مشترک در یونسکو باشد.
منبع: همگردی